Członkiem honorowym koła może zostać osoba wybitnie zasłużona dla przewodnictwa lub AKPT

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie 72310280_515940229190310_5292555673349914624_o-768x1024.jpg

Władysław Cywiński

Urodził się 12 sierpnia 1939 roku, zmarł 12 pażdziernika 2013 w Dolinie Złomisk. Uważany jest za jednego z największych znawców topografii tatrzańskiej współczesnych czasów. W 1967 zaczął pracę w TOPR, w tym samym roku został przewodnikiem tatrzańskim, a trzy lata później uzyskał uprawnienia przewodnickie I klasy. Był instruktorem przewodnictwa tatrzańskiego, autorem szczegółowych przewodników po Tatrach. W 2013 został wydany osiemnasty tom przewodnika. W 1975 r. dokonał samotnego przejścia Głównej Grani Tatr w trzy i pół dnia, co uważał za swoje największe osiągnięcie. Zdobył wszystkie nazwane szczyty i turniczki w Tatrach, jest też autorem wielu nazw mało wybitnych elementów krajobrazu tatrzańskiego. Jako ratownik brał udział w ponad trzystu wyprawach ratowniczych. W roku 1981 był przewodnikiem grup przemycających przez Tatry bibułę oraz literaturę religijną dla podziemnego Kościoła na Słowacji. 24 października 2009 za wybitne zasługi dla rozwoju ratownictwa górskiego, za wykazaną odwagę i poświęcenie w ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, za działalność w Tatrzańskim Ochotniczym Pogotowiu Ratunkowym został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski

Wojciech Gąsienica- Byrcyn

Jest leśnikiem, przewodnikiem tatrzańskim, ratownikiem TOPR. W latach 1990–2001 był dyrektorem Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jest autorem prac naukowych i popularnonaukowych na temat Tatr. W 1996, za bezkompromisowość w obronie przyrody tatrzańskiej i ukochanie Tatr, otrzymał od Pracowni na rzecz Wszystkich Istot tytuł „Dobrodzieja Przyrody”.

Jan Krupski

Urodził się 24 czerwca 1924 roku, zmarł 8 marca 2018. Był poetą, malarzem, taternikiem, alpinistą, instruktorem narciarskim, ratownikiem górskim i przewodnikiem tatrzańskim. Uczestniczył w pierwszych wejściach taterniczych, np. środkiem południowej ściany Niebieskiej Turni (1943), środkiem północnej ściany Giewontu (1957) i Długiego Giewontu (1960). Przewodnikiem tatrzańskim został w 1951 r. Od 1960 roku był również instruktorem przewodnictwa tatrzańskiego. W 1965 został członkiem Wojewódzkiej Komisji Przewodnickiej PTTK i komisji egzaminacyjnej dla przewodników tatrzańskich. Od 1956 z krótką przerwą był w zarządzie KPT, jako prezes w latach 1966–1980 i od 1982. Położył wielkie zasługi przy tworzeniu i organizacji powojennego przewodnictwa tatrzańskiego. Od 1945 był członkiem TOPR.

Krzysztof Kulesza

Uprawnienia wewnętrzne SKPG zdobył w 1977, państwowe natomiast w 1979. Bardzo szybko zdobył też uprawnienia przewodnika tatrzańskiego drugiej klasy, bo już w 1982 roku. W latach 1994- 2013 pełnił funkcje Prezesa AKPT. Jest instruktorem przewodnictwa PTTK, członkiem KW Kraków, pilotem wycieczek zagranicznych. Od 2000 roku pełni funkcję Prezes Centrum Przewodnictwa Tatrzańskiego, a od 2006 jest Przewodniczący Komisji Egzaminacyjnej Przewodników Tatrzańskich. Był wielokrotnie kierownikiem kursów przewodnickich na uprawnienia przewodnika tatrzańskiego. Jest wykładowcą i instruktorem z zakresu metodyki prowadzenie wycieczek górskich, niebezpieczeństwa gór oraz topografii i przyrody Tatr na kursach przewodnickich. Autor publikacji o tematyce przewodnictwa górskiego i turystyce bliskiej naturze. Jest wieloletnim wykładowcą i egzaminatorem akademickim z zakresu min. antropogenicznego wpływu turystyki na środowisko oraz zasad organizacji i metodyki prowadzenia wycieczek górskich. Organizator i uczestnik wypraw egzotycznych (Nepal, Chiny, Mongolia, Sikkim, Indie, Pakistan, Borneo, Himalaje, Karakorum……..)

Kazimierz Liszka

Jest alpinistą, taternikiem, przewodnikiem tatrzańskim klasy I. Wykształcił wiele przewodnickich pokoleń AKPT. Organizuje i uczestniczy w wyprawach wysokogórskich, również AKPT. Jest podróżnikiem oraz zdobywcą bardzo wielu górskich szczytów na całym świecie.

Adam Marasek

Jest przewodnikiem IVBV oraz przewodnikiem tatrzańskim I klasy.
Od 1974 roku jest ratownikiem TOPR, pełni tam funkcję starszego instruktor ratownictwa TOPR.
Jest również instruktorem narciarstwa oraz narciarstwa wysokogórskiego PZN, a także instruktorem wykładowcą.

Apoloniusz Rajwa

Jest geografem, przewodnikiem tatrzańskim i wysokogórskim, ratownikiem TOPR, taternikiem i speleologiem. Był pracownikiem Wysokogórskiego Obserwatorium Meteorologicznego na Kasprowym Wierchu. Jest współautorem przewodników turystycznych, a od kilkunastu lat redaktorem stron górskich w Tygodniku Podhalańskim. Przez lata nauczał geografii w szkołach zakopiańskich. Dla młodzieży szkół Zakopanego i Podhala organizował przez 30 lat konkursy wiedzy o Tatrach, a przez 20 lat konkursy wiedzy o Gminie Kościelisko. Od kilkudziesięciu lat szkoli kandydatów na przewodników tatrzańskich. Wygłosił ponad 700 prelekcji o Tatrach, Podtatrzu oraz jaskiniach w domach wczasowych, a także na zimowiskach i koloniach letnich. Swoje 80-te urodziny obchodził na Mnichu.

Marian Rek

Zmarł 14 grudnia 2019, został pochowany na cmentarzu na Salwatorze. Był szefem okręgowej rady ZSP w Krakowie, oraz szefem krakowskiego Almaturu, dyrektor Administracyjny Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie, szef hoteli Wawel-Tourist, dyrektor Hotelu Saski w Krakowie, emerytowany pracownik RUCH S.A.

Paweł Skawiński

Jest z wykształcenia leśnikiem, ukończył Wyższą Szkołę Rolniczą w Krakowie w 1970 r. W 1986 roku obronił tytuł doktora nauk leśnych. W latach 1970-1986 pracował w Zakładzie Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, początkowo w Stacji Tatrzańskiej w Zakopanem, później w Krakowie. Od 1 kwietnia 1986 r. jest zatrudniony w TPN, najpierw jako kustosz Muzeum Przyrodniczego, a następnie pracownik naukowy. Dyrektorem Parku został w 2001 r. Ma za sobą 43 lata pracy zawodowej, w tym 28 lat w TPN. Z Tatrami związany jest nie tylko jako przyrodnik, ale także jako taternik, narciarz, przewodnik i ratownik górski.

Zofia Stecka

Urodziła sie 22 września 1917 roku, zmarła 30 czerwca 2017 roku. Była taterniczką, alpinistką, grotołazem, przewodnikiem tatrzańskim klasy I, magistrem nauk ekonomiczno-politycznych. Zaczęła uprawiać taternictwo na krótko przed II wojną światową, a kontynuowała po wojnie. W latach siedemdziesiątych zrobiła kilka nowych dróg. Większość swych przejść taternickich, zarówno letnich jak i zimowych, dokonała w zespołach kobiecych. Od lat pięćdziesiątych uprawiała też taternictwo jaskiniowe. Była jednym z członków założycieli Koła Jaskinioznawczego przy PTTK w Zakopanem, a w 1956 Sekcji Taternictwa Jaskiniowego Klubu Wysokogórskiego w Zakopanem. W 1970-72 była wiceprzewodniczącą Komisji Taternictwa Jaskiniowego ZG Klubu Wysokogórskiego. Przewodnikiem tatrzańskim została w 1967, klasy I w 1975. Pisała na różne tematy związane z Tatrami i Podtatrzem, m.in. historyczne, np.: Słowackie Powstanie Narodowe i działalność partyzancka w Tatrach i na słowackim Podtatrzu („Wierchy” 45, 1976), „Polana, którą zowią Zakopane” („Podtatrze”, jesień 1977). Jest autorką książki Przewodnictwo tatrzańskie. Zarys historii (Wa., Kr. 1981).

Edward Turkiewicz

Urodził się 1 grudnia 1936, zmarł 27 marca 2019. Był dyrektorem Biura Podróży i Turystyki ALMATUR, wieloletnim pracownikiem i dyrektor PBP ORBIS w Krakowie, współzałożycielem Krajowej Izby Turystyki, prezesem Krakowskiej Agencji Rozwoju Turystyki. [pomysłodawcą i twórcą Szlaku Architektury Drewnianej. Według jego pomysłu powstała też Krakowska Karta Turystyczna. Absolwenci i studenci zapamiętali go jako zaangażowanego wykładowcę w Akademii Wychowania Fizycznego, Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego oraz Krakowskiej Szkole Hotelarskiej. Za zasługi dla Krakowa został wyróżniony odznaką Honoris Gratia w 2007 r.

Janusz Trzebiatowski

Urodził się 9 lipca 1936 roku. Żyje i tworzy w Krakowie. Jego twórczość to malarstwo, rzeźba, plakat, medalierstwo, architektura i scenografia oraz twórczość poetycka. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Laurem za Mistrzostwo w Sztuce i wieloma innymi odznaczeniami i wyróżnieniami. Jest członkiem Assocation Internationale des Arts Plastiques AIAP, Federation Internationale De La Medaille FIDEM, Polish Pastel Society of America, Stowarzyszenia Twórczego POLART, Stowarzyszenia Pastelistów Polskich, Związku Polskich Artystów Plastyków, Związku Literatów Polskich, Stowarzyszenia Artystyczno-literackiego i wielu innych. Swoje prace wystawia za granicą w: Anglii, Armenii, Austrii, Belgii, Bułgarii, Chinach, Czechach, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Indiach, Irlandii, Izraelu, Japonii, Kanadzie, na Kubie, w Luksemburgu, Meksyku, Niemczech, Norwegii, Polsce, Rosji, Serbii, Słowacji, Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, Syrii, Szwajcarii, Szwecji, Ukrainie, na Węgrzech, we Włoszech.

Tadeusz Stefański